Αλεξάνδρα Μαρίνου: Mε την ελπίδα ότι, επιτέλους, η ζωή μας θα βελτιωθεί!

Λέγομαι Αλεξάνδρα Κων. Μαρίνου και έχω μεγαλώσει στο Αργοστόλι. Σπούδασα στη Νομική Σχολή Αθήνας, έλαβα το μεταπτυχιακό μου από το Πάντειο Πανεπιστήμιο στην κατεύθυνση Δημοσίου δικαίου του Προγράμματος «Δίκαιο και Ευρωπαϊκή ενοποίηση» και γνωρίζω τρεις ξένες γλώσσες. Εργάσθηκα, αρχικά, ως δικηγόρος στην Αθήνα και από το 2015 ασκώ δικηγορία στην Κεφαλονιά. Έχω διδάξει δίκαιο στο Δ.Ι.Ε.Κ. Αργοστολίου και σε διάφορα σεμινάρια ανά την Ελλάδα ως πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια του Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π. Είμαι υποψήφια διδάκτορας του Τμήματος Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, με θέμα διατριβής το ρυθμιστικό πλαίσιο και την εγκληματικότητα στο πεδίο των κρυπτονομισμάτων. Επίσης, είμαι Αντιπρόεδρος του φιλανθρωπικού και πολιτιστικού σωματείου «Λυσίππη», παραρτήματος της AHEPA.  

Συμμετέχω στη δημοτική παράταξη «Κεφαλονιά, Νησί για όλους» με υποψήφιο Δήμαρχο Αργοστολίου τον Αλέξανδρο Παντελειό, ήδη από την ίδρυσή της, γιατί θεωρώ πως είναι η μόνη εναλλακτική πρόταση που έχει πραγματικά να προσφέρει, μακριά από τις συνήθεις και λυπηρές πρακτικές συναλλαγής και διαπλοκής. Πιστεύω πως το γενικευμένο κλίμα απογοήτευσης που επικρατεί στην κοινωνία αναφορικά με την τοπική αυτοδιοίκηση («Όλοι ίδιοι είναι, δεν αλλάζει τίποτα»), δεν πρέπει να οδηγεί στη μη ενασχόληση με τα κοινά, αλλά, αντίθετα, να γίνει κίνητρο, ώστε να ενταχθούν δυναμικά στην εκλογική αναμέτρηση και νέα πρόσωπα. Mε την ελπίδα ότι, επιτέλους, η ζωή μας θα βελτιωθεί! Οι μεγάλες αλλαγές έρχονται μέσα από τα - φαινομενικά - μικρά καθημερινά ζητήματα, όπως τη φροντίδα των αδέσποτων, την ευκολία πρόσβασης στα πεζοδρόμια, την ύπαρξη χώρων στάθμευσης και τόσα άλλα στα οποία, μετά λύπης μου, βλέπω ότι το νησί μας υστερεί. 

Κατά Πλάτωνα, μια από τις τιμωρίες του να μην ασχολείσαι με την πολιτική, είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν κατώτεροί σου. Στις φετινές εκλογές, κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν υπάρχει στην κάλπη μια επιλογή διαφορετική, πέρα από τις πολιτικές των περασμένων ετών. «Κεφαλονιά, νησί για όλους», λοιπόν, και όχι για λίγους, όχι για «τζάκια», όχι για ανεπαρκείς επίλεκτους.